با فرمت word و در 71 صفحه، قابل ویرایش.
اولين بار آنتون ليون هوك در سال 1674 با عدسي ساده خود ميكروارگانيسم هايي را در يك قطره آب مشاهده كرد و دنياي موجودات ذره بيني را دنياي حيوانات كوچك (animacules) ناميد.
در سال 1800 Semelwise دزانفکته کردن با کلر جلوی انتشار بیماری را می گیرد.
اواسط 1800 Snow بیان کرد آب در انتقال برخی بیماری ها
حدود يكصد سال بعد زيست شناس دانماركي بنام اتومولر (Otto Muller) باكتري ها را بر اساس روش طبقه بندي كرلوس لينه به جنس ها و گونه ها تقسيم نمود.
سپس فردريش هنله آسيب شناس آلماني، نقش ميكروارگانيسم ها را در بيماري هاي انساني اثبات كرده و تئوري جرم در بيماري ها را مطرح كرد.
در سال 1888 توکسین دیفتری (اولین توکسین کشف شده) توسط Friedrich Loeffler (1852–1915)
در سال 1850 توکسین (استافیلوکوکوس اورئوس) توسط Edwin Klebs (1834–1913)
توکسین وبا توسط Robert Koch (1843–1910
رابرت كخ و لوئيس پاستور در سال هاي 1870 و 1880 تئوري جرم را با آزمايش هاي بسيار تاييد نموده و ميكروارگانيسم هاي عامل سياه زخم، سل، وبا، هاري و طاعون را شناسايي كردند، همچنين پديده تخمير ميكروبي و توليد اسيد و رابطه آن با توليد سركه توسط كخ اثبات شد.
اوایل قرن 19 توکسین بوتولیسم توسط Justinus Kerner شناسایی شد.
اولين تركيب ضد ميكروبي توسط پاول ارليش (تركيبات نقره بر ضد سيفليس)، كشف شد. الكساندر فلمينگ در سال 1928 پني سيلين و جرهارد دوماگ در سال 1935 سولفاناميد ها را كشف كردند. در سال 1939 چاين و فلوري توانستند پني سيلين را خالص كرده و از آن در درمان باكتري ها استفاده كنند. سپس استرپتومايسين در سال 1943 توسط سلمن واكسمن كشف شد. در سال 1946 ميكروب شناس آمريكايي جان اندرز نخستين بار ويروس ها را در كشت سلولي كشت داد.
در سال 1920 گريفيت نقش محوري DNA را به عنوان مخزن اطلاعات ژنتيك نشان داده و پديده ترانسفورماسيون را كشف نمود. سپس در سال 1940 آوري و كولين مك لين تود مشاهده كردند كه در پنوموكوك پديده ترانسفورماسيون در بيماريزايي نقش دارد. در اوايل سال 1960نيرنبرگ و آكوا ماهيت سه تايي باز هاي RNA را كه با سيگنال هاي كدون اسيدهاي آمينه مطابقت داشتند را نشان دادند. در سال 1993 اولين بار تكنيك توالي يابي ژ‍نومي (DNA sequencing) توسط فردريش سانگر انجام شد.
تفاوت سلول‌های یوکاریوتی و پروکاریوتی: سلول‌های یوکاریوتی از نظر اندازه و پیچیدگی سلول تفاوت‌های عمده‌ای با پروکاریوت‌ها دارند، یک سلول یوکاریوتی شامل یک هسته دو لایه حاوی DNA دو رشته ای خطی، سیتوپلاسم حاوی ارگانل‌هایی چون میتوکندری، کلروپلاست (در سلول گیاهی)، شبکه آندوپلاسمی، دستگاه گلژی، لیزوزوم‌ها، پروکسی زوم و سیتو اسکلت که حاوی میکروفیلامنت‌ها، فیلامان‌های بینابینی و میکرو توبول‌هاست.